اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال رفتاری و نوروتولوژیکی است که معمولاً در کودکان و نوجوانان تشخیص داده می‌شود، اما ممکن است در بزرگترها نیز باقی بماند. این اختلال به علت نقص در کنترل توجه و عملکرد اجرایی شناختی شناخته می‌شود و ممکن است به مشکلات در مدرسه، کار، روابط اجتماعی و عملکرد روزمره منجر شود.درمان رفتاری بیش فعالی کودک 

سه علامت اصلی ADHD عبارتند از:

1. نقص توجه: افراد مبتلا به ADHD دارای مشکل در حفظ تمرکز و توجه به جزئیات هستند. آنها ممکن است به سختی وظایف را تکمیل کرده و به سادگی اشتباهات ریز و درشت کنند. علائم نقص توجه می‌تواند شامل فراموشی مکرر، دشواری در نظم‌دهی و برنامه‌ریزی، اشتباهات مکرر در مدرسه یا کار، و مشکلات در تکمیل وظایف روزمره باشد.

2. بیش فعالی: افراد با ADHD ممکن است بیش از حد بیش فعال و پرانرژی باشند. آنها ممکن است نتوانند در جلسات وقتی که باید ساکت باشند، ادمهای آرام و مهارتهای اجتماعی را رعایت کنند. بیش فعالی می‌تواند به صورت حرکتی (مثل پرش و دویدن بیش از حد) یا شفاهی (مثل سخنرانی بیش از حد) ظاهر شود.

3. انعطاف‌ناپذیری: افراد با ADHD ممکن است دشواری در تنظیم و کنترل عملکرد‌های اجرایی داشته باشند. این به معنای دشواری در تغییرات در برنامه‌ریزی، تعامل اجتماعی مناسب، و تطابق با قوانین و مقررات است.بیشتربدانید

تشخیص ADHD توسط یک حرفه‌ای نظیر پزشک یا روانشناس با ارزیابی تاریخچه رفتاری فرد و استفاده از مقیاس‌ها و ابزارهای تشخیصی انجام می‌شود. درمان معمولاً شامل مداخلات روان‌شناختی، مشاوره، و در موارد معقول داروها (مثل متیل‌فنیدات) می‌شود. مداخلات آموزشی و تربیتی نیز می‌تواند به کودکان و افراد مبتلا به ADHD کمک کند تا مهارت‌های بهبود یابی در مدیریت توجه و عملکرد اجرایی را تربیت کنند.